უცხენო მხედარი

როდესაც ასეთი ფლეგმა კანდიდატი გყავს;

როცა სხვა ლიდერები საზოგადოებაში დაბალი რეპუტაციით სარგებლობენ და ბოლო-ბოლო, როდესაც ყველამ იცის, რომ „გემიდან გაქცეულები“ ხართ და საერთოდაც, ბევრის აზრით, ოლიგარქიული ჩანაფიქრი ბრძანდებით, 10% კარგი მაჩვენებელია.

ნუ, ვაშაძის მიერ ხან ღირსების ნიმუშად, ხან ჯენტლემენურ ჟესტად და ხანაც, მაღალ კლასად შეფასებული ნაბიჯი, რაც მის მხარდაჭერაში გამოიხატა, როგორი ეპითეტითაც უნდა შევამკოთ, მაინც ვერ ცდება პრაგმატულობის ჩარჩოს - „ევროპილ საქართველოს“, სხვა გამოსავალი ამ თვალსაზრისითაც არ ჰქონდა - დავით ბაქრაძე, ივანიშვილს და მის დეკორაციულ კანდიდატს მხარს ვერ დაუჭერდა, ვერც ზურაბ ჯაფარიძესავით იტყოდა, მე კი მივცემ ხმას, მაგრამ პარტიაში ვერავის ვაიძულებო - ღირებულებითი ნიშიდან ამოვარდნილი იქნებოდა - და ვერც დავით უსუფაშვილივით განაცხადებდა, არავის ვუჭერ მხარს, წავედი მე სახლშიო.

თანაც, უკვე გამოიკვეთა კონტურები და ვარაუდების გამოთქმაც შესაძლებელია - ქართული პოლიტიკური დაფის ახალი მონახაზი თითქმის იკითხება. ასე რომ, ეს თამაშში დარჩენის პრაგმატული საჭიროებით ნაკარნახევი „მაღალი კლასი“ იყო.

#დავითბაქრაძე #ევროპულისაქართველო #არჩევნები2018